Geopyxis carbonaria

Coll. NV 2012.09.23
Coll. NV 2012.09.23
© N. Van Vooren
Coll. NV 2012.09.23
Coll. NV 2012.09.23

Microcharacters 10 µm
© N. Van Vooren

Part of plate IV, Albertini & Schweinitz (1805)
Part of plate IV, Albertini & Schweinitz (1805)
Lectotypus


Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.) Sacc., Syll. Fung., 8: 71 (1889).

 

Basionym Peziza carbonaria Alb. & Schwein., Consp. Fung. Lusat. sup.: 314 (1805).

Diagnosis P. stipitata mediocris ex ochreo rufescens , cupula ventricosa , margine farinoso crenato.
Margine congruit cum antecedente : scd stipite, colore, reliquisque characteribus ad unum fere omnibus satis superque distat. Statura variabilis : cupulae diameter a 3 ad 6 lineas et paullo ultra ludit. Stipes constans, mox brevis, mox modicus , cupulae latitudinem aequans vel aliquantum superans, tenuis, saepe subarcuatus, concolor vel paullo dilutior. Cupula primo subgloboso-campanulata, sursum subconnivens, intus vividius picta fere miniata ; deiu patentior et unicolor : extus, margine excepto albido - farinaceo (distincte et aequaliter crenato) laevis : ceterum ob substantiam tenuem fragilem (carnoso - membranaceam subpellucidam) haud raro varie incisa. Occupat satis frequens loca adusta sylvatica, carbonibus vetustioribus innata (v. c. Quizdorf ; verlornes Wasser; Trânke; Polsbruch ingens, uncialis etc.). Autumno, vere.

Type Alb. & Schwein. (1805), pl. IV, fig. 2 - lectotypus

Sanctioning Fries, Syst. mycol., 2: 62 (1822).

Homotypic Peziza cupularis var. carbonaria (Alb. & Schwein.) Weinm., Hymeno- et Gastero-Mycetes hucusque in imperio Rossico observatos: 424 (1836) ; Aleuria carbonaria (Alb. & Schwein.) Gillet, Champ. Fr., Discom.: 39 (1879) ; Pustularia carbonaria (Alb. & Schwein.) Rehm, Hedwigia, 23 (4): 51 (1884).

Synonyms
Geopyxis foetida Velen., Česke Houby, 4-5: 858 (1922), fide Wang et al. (2016).
Peziza lepida Berk. & M.A. Curtis, Proceed. Amer. Acad. Arts Sci., 4: 127 (1860), illeg., fide Rifai (1968).
Peziza vulcanalis Peck, Ann. Rep. New York State Mus. Nat. Hist., 31: 46 (1878), fide Wang et al. (2016); Geopyxis vulcanalis (Peck) Sacc., Syll. fung., 8: 65 (1889).

MycoBank 180156

 

Literature
Albertini J.B. (von), Schweinitz L.D. (von) 1805. Conspectus Fungorum in Lusatiae Superioris Agro Niskiensi Crescentium e Methodo Persooniana.
Greene D.F., Hesketh M., Pounden E. 2010. Emergence of morel (Morchella) and pixie cup (Geopyxis carbonaria) ascocarps in response to the intensity of forest floor combustion during a wildfire. Mycologia, 102 (4): 766-773.
Medardi G. 2007. Studio sul genere Geopyxis. Bollettino Circolo micologico G. Carini, 54: 39-47.
Rifai M.A. 1968. The Australasian Pezizales in the herbarium of the Royal Botanic Gardens Kew. Verhandelingen der Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, afd. natuurkunde, Sect. 2, 57 (3): 1-295.
Santamaria Rodriguez N. 2009. Peziza moseri, Peziza bovina, Peziza gerardii, Octospora roxheimii, Geopyxis carbonaria y Geopyxis majalis... Errotari, 6: 73-90.
Wang X., Huhtinen S., Hansen K. 2016. Multilocus phylogenetic and coalescent-based methods reveal dilemma in generic limits, cryptic species, and a prevalent intercontinental disjunct distribution in Geopyxis (Pyronemataceae s. l., Pezizomycetes). Mycologia, 108 (6): 1189-1215.

Classification: Tarzettaceae, Geopyxis


Created on 10/10/2013.

Updated on 01/08/2023.

Distribution

Collections List

Terms Of Use | Privacy Statement | Copyright 2009-2024 by Ascomycete.org