Ascosparassis heinricheri

Coll. 1998-08-08
Coll. 1998-08-08
© K. Maruyama

Ascosparassis heinricheri (Bres.) Pfister, Mycologia, 71 (1): 156 (1979).

 

Basionym Midotis heinricheri Bres., Ann. Mycol., 5 (3): 242 (1907).

Diagnosis Vegeta aurantiaca, carnoso-lenta; stipite communi, crasso, rugoso, 2-3 cm longo crassoque, sursum varie ramoso; ramis compressis, villosis, in cupulas auriformes vel spathulatas, profunde lobato-incisas abeuntibus; cupulis extus villosis, marginibus reflexis; hymenio laevi; ascis clavatis, basi tortuoso-stipitatis, jodo haud tinctis, 100-110 × 6-7 µ; paraphysibus ramosis, 2 µ crassis, apice incrassato, saepe curvato, 3 µ crasso; sporis ellipticis, hyalinis, 6-7 × 3-3½ µ; contextu excipuli parenchymatico; pilis septatis, 100-250 µ longis, basi 8-9 µ crassis.
Hab. ad ligna.
Obs. Totus fungus 7-8 cm altus, 5-6 cm latus, habitu fere Sparassis crispae; in vegeto aurantiacus, in alcohole luride luteus, trunco fuscidulo.

Type ex herb. Bresadola F8914 (S) - holotypus

Synonyms
Ascosparassis shimizuensis Kobayasi, Bull. Nat. Sci. Mus., 5: 45 (1960); Otidea shimizuensis (Kobayasi) Korf, Rep. Tottori Mycol. Inst., 10: 398 (1973).

MycoBank 309186

 

Literature
Bresadola G. 1907. Fungi Javanici lecti a cl. Prof. Dr. E. Heinricher. Annales Mycologici, 5 (3): 237-242.
Kobayasi Y. 1960. Ascosparassis, a new genus of Discomycetes. Bulletin of the National Science Museum, 5: 44-46.
Korf R.P. 1963. Discomycete flora of Asia. Precursor II: A revision of the genus Acervus and Ascosparassis and their new position in the Pezizales. Lloydia, 26: 21-26.
Korf R.P. 1973. Sparassoid ascocarps in Pezizales and Tuberales. Reports of the Tottori Mycological Institute, 10: 389-403.
Pfister D.H. 1979. A Monograph of the genus Wynnea (Pezizales, Sarcoscyphaceae). Mycologia, 71 (1): 144-159.

Classification: Otideaceae, Ascosparassis


Created on 18/06/2015.

Updated on 02/08/2023.

Distribution

Collections List

Terms Of Use | Privacy Statement | Copyright 2009-2024 by Ascomycete.org