Coll. NV 2009.10.09 (leg. M. Carbone)
© N. Van Vooren | 
Coll. NV 2009.10.09 (leg. M. Carbone)
Microcharacters
© N. Van Vooren | 
Coll. NV 2009.10.09
Microcharacters 10 µm
© N. Van Vooren | | | |
Aleuria exigua Rifai, Verh. Kon. Ned. Akad. Wetensch. Natuurk., sect. 2, 57 (3): 150 (1968).
Basionym Aleuria exigua Rifai, Verh. Kon. Ned. Akad. Wetensch. Natuurk., sect. 2, 57 (3): 150 (1968).
Diagnosis Apothecia gregaria, minuta, usque 5 mm diam., sessilia, discoidea, disco aurantiaco. Excipulum ectale e cellulis subglobosis vel subangularibus 15-40 × 60 µ, excipulum medullare e hyphis septatis, ramosis, hyalinis, 7-20 µ diam. compositum. Asci cylindracei, octospori, usque 280 × 9.5-12 µ. Ascospori uniseriati, ellipsoidei, hyalini, biguttulati, apiculati, subtiliter reticulati, 14.5-18.2 × 7.2-9.1 µm. Paraphyses septatae, 2-2.7 µ, diam., superne clavatae, usque 6.2 µ diam., vix hamatae.
Hab. ad terram, Mt. Lofty, Australia australi, 24 Julii 1920, J. B. Cleland typus est [K].
Type K - holotypus
MycoBank 325967
Literature
Häffner J. 1993. Die Gattung Aleuria. Rheinland-Pfälzisches Pilzjournal, 3 (1): 6-59.
Itzerott H. 1976. Aleuria exigua Rifai-Zweitfund in Europa!. Zeitschrift für Pilzkunde, 42 (A): 113-116.
Jahn H. 1968-1969. Aleuria exigua Rifai, ein für Europa neuer Becherling in Westfalen gefunden. Westfälische Pilzbriefe, 7: 63-65.
Kaushal S.C. 1976. The genus Aleuria in India. Mycologia, 68 (5): 1020-1026.
Rifai M.A. 1968. The Australasian Pezizales in the herbarium of the Royal Botanic Gardens Kew. Verhandelingen der Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, afd. natuurkunde, Sect. 2, 57 (3): 1-295.
Van Vooren N. 2010. Aleuria exigua (Ascomycota, Pezizales) récolté en Corse. Errotari, 7: 27-30.
Classification: Pyronemataceae, Aleuria
Created on 15/03/2013.
Updated on 01/08/2023.
