Geopyxis majalis
Coll. NV 2014.03.14
Coll. NV 2014.03.14
© N. Van Vooren
Coll. NV 2014.03.14
Coll. NV 2014.03.14

Microcharacters 10 µm
© N. Van Vooren


Geopyxis majalis (Fr.) Sacc., Syll. fung., 8: 72 (1889).

 

Basionym Peziza majalis Fr., Nov. symbol. mycol., 1: 120 (1851).

Diagnosis P. majalis, ceracea, urceolato-campanulata, regularis, extus nudiuscula subconcolor, stipite brevi albo, margine prominulo flocculoso-crenato, disco aurantiaco.
Ad terram nudam juxta fossas, vere, circa Upsaliam. Th. Fries, fil.
Inter multas nobiles Pezizas nuperius lectas hanc et sequentem hoc loco inseram utpote subsequenti (et P. cupulari L.) affines, sed siccitate contrahitur, et in hoc statu extus alba et stipes albovillosus apparent. Cupula ceterum nudiuscula, laevis, forma urceolata insignis, margineque discum excendente crenato pallidiori. Asci elongati, sporae simplices, laeves.

Type K(M) 179960 - isotypus

MycoBank 191801

 

Literature
Brunelli F. 1999. Un ascomycète malodorant : Geopyxis foetida Vel. (? = Geopyxis maialis Fr.). Bulletin de l’Association cantonale valaisanne de mycologie, 25: 17-19.
Eckblad F.E. 1968. The genera of the operculate Discomycetes. A re-evaluation of their taxonomy, phylogeny and nomenclature. Nytt Magasin for Botanikk, 15 (1-2): 1-191.
Garnweidner E., Lohmeyer T.R., Marxmüller H. 1991. Geopyxis foetida Vel., Geopyxis alpina v. Höhnel und nahestehende Taxa – mehr Fragen als Antworten. Zeitschrift für Mykologie, 57 (2): 201-214.
Medardi G. 2007. Studio sul genere Geopyxis. Bollettino Circolo micologico G. Carini, 54: 39-47.
Raymundo T., Bautista-Hernández S., Aguirre-Acosta E., Aguilar S., Valenzuela R. 2012. Nuevos registros de Pezizales (Pezizomycetes, Ascomycota) en México. Boletin de la Sociedad Micologica de Madrid, 36: 13-21.
Rifai M.A. 1968. The Australasian Pezizales in the herbarium of the Royal Botanic Gardens Kew. Verhandelingen der Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, afd. natuurkunde, Sect. 2, 57 (3): 1-295.
Santamaria Rodriguez N. 2009. Peziza moseri, Peziza bovina, Peziza gerardii, Octospora roxheimii, Geopyxis carbonaria y Geopyxis majalis... Errotari, 6: 73-90.
Wang X., Huhtinen S., Hansen K. 2016. Multilocus phylogenetic and coalescent-based methods reveal dilemma in generic limits, cryptic species, and a prevalent intercontinental disjunct distribution in Geopyxis (Pyronemataceae s. l., Pezizomycetes). Mycologia, 108 (6): 1189-1215. 


Classification Tarzettaceae, Geopyxis


CreatedDate 11/03/2018.

UpdatedDate 11/03/2018.

Geopyxis majalis


 Typus  <1950  1950→1980  >1980

Détail des récoltes
[FR] Bonnieux
Massif des Cèdres
14/04/2007, leg. N. Van Vooren
NV 2007.04.11 
Source: Ascomycete.org
[FR] Marseille
Cimetière Saint-Pierre
20/03/2014, leg. M. Vega
NV 2014.03.13 
Source: Ascomycete.org
[FR] Cassis
Mussuguet
22/03/2014, leg. M. Vega
NV 2014.03.14 
Source: Ascomycete.org
[MX] Pueblo Nuevo
Bosque Las Bayas
22/08/2008, leg. T. Raymundo, R. Valenzuela
2350 (ENCB)
Source: Ascomycete.org
[MX] Santa Catarina Ixtepeji
Santa Martha Latuvi
03/09/2011, leg. T. Raymundo
3870 (ENCB)
Source: Ascomycete.org
[SV] Uppsala
 
?, leg. Th. Fries
179960 (K)
isotype
Source: Ascomycete.org
[NO] Oslo
Bygdøy Sjøbad
13/07/1957, leg. F.-E. Eckblad

Source: Ascomycete.org
[FR] Claveisolles
 
04/06/1967, leg. A. Fabre
PB 752 (LY)
Source: FMBDS/SLL
[FR] Claveisolles
 
09/05/1968, leg. A. Fabre, Vigne
PB 824 (LY)
Source: FMBDS/SLL
[FR] Gex
Creux de l'Envers
12/07/2006, leg. P. Ribollet

Source: FMBDS/BD P. Ribollet
Page 1 sur 2Première   Précédente   [1]  2  Suivant   Dernière